اين نوع ترمز شباهت زيادي به سيستم ترمز موتور سيکلت و اتومبيل دارد. در اين ترمزها به جاي استفاده از لبه چرخ به عنوان سطح ترمزگيري، از يک صفحه‌ي نصب شده در مرکز چرخ استفاده مي‌شود که به اين صفحه روتور (Rotor) مي‌گويند. اين صفحه در بين پدهايي قرار گرفته است که با فشردن اهرم ترمز، اين پدها به روتور چسبيده و در نتيجه باعث کاهش سرعت دوچرخه مي‌شود. ترمزهاي ديسکي به دو گروه ترمزهاي مکانيکي و هيدروليکي تقسيم مي‌شوند.

ترمزهاي ديسکي - مکانيکي
در ترمزهاي مکانيکي از يک اهرم ساده که دربرگيرنده لنت ترمز است استفاده شده که توسط کابل به دسته ترمز وصل شده است. اين ترمزها با وجود مزايايي همچون سيستم ساده‌تر و هزينه کمتر، در مقايسه با ترمزهاي هيدروليکي از قدرت کمتري برخوردارند و نيازمند بررسي دوره‌اي براي تنظيم کشش کابل و پوشش لنت هستند. يکي ديگر از معايب اين سيستم، امکان صدمه ديدن کابل يا کم شدن کارايي آن در اثر رطوبت و يا برخورد با شن و سنگ‌ريزه است. دوچرخه جاينت

ترمزهاي ديسکي (Disc Brakes) - ترمزهاي مکانيکي
ترمزهاي ديسکي - هيدروليکي
اما ترمزهاي هيدروليکي با استفاده از يک اهرم (کاليپر) متصل به پيستون که به شلنگي حاوي روغن ترمز تراکم ناپذير وصل است کار مي‌کنند و به اين ترتيب باعث افزايش چندين برابري سيستم ترمز مي‌شوند. با وارد شدن کمترين فشاري به دسته ترمز، پيستون توسط روغن ترمز حرکت کرده و يکي از لنت هاي ترمز که به پيستون متصل است، به روتور چسبيده و با فشار آوردن برروي روتور، موجب حرکت کاليپر شده و نهايتا هر دو لنت ترمز بر روي روتور قرار مي‌گيرند و سرعت دوچرخه را کم مي‌کنند.
ايران چرخ